Uit het intense vulkanische verleden van São Nicolau is een indrukwekkend decor ontstaan dat door diep ingesneden, moeilijk toegankelijke kusten en berglandschappen met diepe valleien gekenmerkt wordt. Ruwe en grillige landschappen grenzen er aan vruchtbare landbouwgebieden, waarop maïs, rietsuiker, bananen en groenten geteeld worden. São Nicolau viel ooit te vergelijken met de graanschuur van Kaapverdië. Sprinkhanenplagen en herhaaldelijke droogtes hebben echter een groot deel van het potentieel van het eiland verwoest.
De zwarte zandstranden (die volgens sommigen heilzame eigenschappen hebben) worden als het ware uitgesneden in de kustlijn en de omliggende wateren, die erg in trek zijn bij zwaardvis- en marlijnvissers dankzij hun erg rijke visbestand.
De geschiedenis van het eiland werd getekend door een beperkte kolonisatie, piratenaanvallen, hongersnoden en emigratiestromen, maar eveneens door de oprichting van een Portugees seminarie-lyceum waaruit talrijke intellectuelen en poëten zijn voortgekomen die hun stempel op de geschiedenis van het land hebben gedrukt en die de huidige generatie nog steeds beïnvloeden.
Het lokale toerisme op São Nicolau is nog erg rudimentair, maar de inwoners zijn van nature erg gastvrij en spontaan. Hier wordt het ritme van het leven nog bepaald door diepgewortelde tradities, waarmee dans en muziek onlosmakelijk verbonden zijn.
São Nicolau is een boeiend eiland dat zijn rijkdom ten volle prijsgeeft tijdens wandelingen en bij het contact met de bevolking.
Het dorp Ribeira Brava met zijn koloniale huizen en kleine tuintjes, het zwarte zandstrand van Tarrafal, het panoramische zicht vanop de Monte Gordo, Queimada en de productie van de lokale drank grogue.
Het gemoedelijke carnaval en de geïmproviseerde tocatinas.
Pension Tocely (meer details over dit hotel vindt u in de hotelbeschrijvingen)
© Pitt Reitmaier
© Florian Dürmer
© Florian Dürmer
© Florian Dürmer